ไม่รักแต่รู้สึก - นิยาย ไม่รักแต่รู้สึก : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ไม่รักแต่รู้สึก

    “ถ้าไม่มีวันได้ที่ดินผืนนั้น อยากรู้นัก ว่าผู้ชายไร้ยางอายอย่างคุณ จะทนอยู่กับฉันได้สักกี่น้ำ” “กี่น้ำเหรอ นับให้ไหวแล้วกัน”

    ผู้เข้าชมรวม

    128

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    47

    ผู้เข้าชมรวม


    128

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  118 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  5 พ.ย. 67 / 14:23 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เรื่องย่อ ไม่รักแต่รู้สึก

    ปั้นจั่น ปัณจธร อธิพัฒน์โภคิน ผู้บริหารโรงแรมและรีสอร์ตในเครือตระกูลอธิพัฒน์โภคิน บังเอิญไปเจอที่ดินบนเกาะห่างไกลที่ธรรมชาติยังสวยงามของภูเก็ต จึงให้นายหน้าไปเจรจาขอซื้อที่ดินผืนนั้นจาก ธารา นักธุรกิจวัยกลางคนผู้เป็นเจ้าของที่ดินผืนงาม แต่กลับได้รับคำปฏิเสธด้วยเหตุผลซึ่งให้กับผู้มาเจรจาขอซื้อที่ดินผืนนี้ทุกคนว่า “จะเก็บไว้ให้เป็นมรดกของลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา”

    ปัณจธร ผู้อยากได้อะไรก็ต้องได้จนเคยตัว ไม่คิดยอมแพ้ เขาให้นักสืบตามหาข้อมูลจนรู้ว่าลูกสาวสุดที่รักของธารา คือ น้ำริน ธาราริน CEO สาวสวยของบริษัทจิวเวลรี่ที่มีผลประกอบการติดท็อป 5 ทุกปี ผู้เป็นที่เลื่องลือถึงความงามและความเย่อหยิ่ง ซึ่งผู้ชายที่เข้าไปจีบเธอ แม้ว่าจะหล่อและโปรไฟล์ดีแค่ไหนก็ต้องกินแห้วทุกราย

    แต่คนอย่าง ปัณจธร ผู้ไม่เคยพบความผิดหวัง ต้องได้ครอบครองทั้งที่ดินผืนงาม และได้แอ้มสาวสวยที่ใครๆ ก็อยากมีโอกาสลิ้มลองสักครั้งในชีวิต แม้ว่าเขาจะมี รัตน์ กนกรัตน์ เลขาสาวสวยที่เป็นทั้งเลขาหน้าห้องและเลขาบนเตียงผู้รู้ใจ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่เขารู้สึกชอบที่สุดอยู่แล้วทั้งคนก็ตาม 

    ปัณจธร จึงเปลี่ยนเป้าหมาย เขาพยายามเข้าหา ธาราริน ด้วยการส่งดอกไม้ช่อโตไปให้เธอทุกวันเพื่อสานสัมพันธ์ แต่หารู้ไม่ว่าดอกกุหลาบสีชมพูอ่อนช่อโตแสนสวย ถูกสาวเจ้าโยนลงถังขยะทุกวันเช่นกัน

    ในที่สุด ธาราก็ล่วงรู้ว่าผู้ชายที่ส่งคนมาขอซื้อที่ดินกับคนที่กำลังส่งดอกไม้ให้ลูกสาวของเขาทุกวันเป็นคนเดียวกัน ด้วยเวลาที่มีอยู่บนโลกนี้อย่างจำกัดเพราะโรคร้ายจึงเรียก ปัณจธร มาเจรจาบางอย่างเพื่อแลกเปลี่ยนกับการยกที่ดินผืนนั้นให้

    สิ่งที่ปัณจธรต้องแลกมาเพื่อให้ได้ซึ่งที่ดินผืนงามคือ เขาต้องแต่งงานกับ ธาราริน แล้วที่ดินผืนนั้นจะเปลี่ยนเป็นชื่อของเขาทันทีเมื่อเขาทำตามข้อกำหนดในพินัยกรรมได้ เรื่องง่ายๆ แต่ผลประโยชน์ตอบแทนมหาศาลเช่นนี้ เขาจึงยอมตกลงรับปากทันที 

    งานแต่งงานที่ไม่ได้มีความรักเป็นจุดเริ่มต้น เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และแน่นอนว่ามันไม่ใช่จุดจบที่สวยงามดั่งในนิยาย เมื่อเรื่องราวมากมายมันได้เริ่มต้นขึ้นหลังจากที่หนุ่มสาวจรดปลายปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงไปในทะเบียนสมรส 

    การแต่งงานที่ไม่ได้มีความรักเป็นพื้นฐาน กับความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มีเพียงแค่คนสองคน จะทำให้คนทั้งคู่ที่ต้องอยู่ด้วยกันเพื่อผลประโยชน์จะสามารถประคับประคองคำว่า “ครอบครัว” ไปได้นานแค่ไหน

    มาลุ้นกันว่า..สุดท้ายแล้ว ที่ดินผืนนี้จะเปลี่ยนมาเป็นชื่อเขาหรือเขาจะยอมแพ้..แล้วปล่อยเธอไป

     

     

     

    คำโปรย : 

    เขา ทำได้ทุกอย่าง..เพื่อผลประโยชน์

    เธอ ทำได้ทุกอย่าง..เพื่อพ่อ

     

    “ถ้าไม่มีวันได้ที่ดินผืนนั้น อยากรู้นัก ว่าผู้ชายไร้ยางอายอย่างคุณ จะทนอยู่กับฉันได้สักกี่น้ำ”

    “กี่น้ำเหรอ นับให้ไหวแล้วกัน”

     

     

    ข้อมูลตัวละครหลัก เรื่อง ไม่รักแต่รู้สึก

     

    ปั้นจั่น ปัณจธร ผู้บริหารหนุ่มรูปหล่อของโรงแรมในเครืออธิพัฒน์โภคิน ผู้ที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ เขาไม่เคยมีความรักและไม่เคยให้ค่ากับความรู้สึกของใครทั้งนั้น แม้บุคลิกภายนอกที่ฉาบไว้ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาจะดูเย็นชาไร้หัวใจ แต่ใครจะรู้ว่าเขาทั้งเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ และร้อนราวกับไฟที่พร้อมแผดเผาทุกอย่างให้ราบในพริบตา ด้วยความที่เป็นลูกชายคนเล็ก จึงมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถึงจะขี้เบื่อและรักอิสระแต่เพื่อที่ดินผืนงามที่อยากได้มาทำรีสอร์ต เขาจึงยอมแต่งงานกับลูกสาวเจ้าของที่ดิน ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกรักเธอแม้แต่น้อย

     

    ข้อกำหนดในพินัยกรรมคือ เธอกับเขาต้องมีลูกด้วยกันเท่านั้น ที่ดินผืนงามที่เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้ได้มา จึงจะเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์

    “อยากหย่าเหรอ พินัยกรรมสมบูรณ์เมื่อไหร่ ผมหย่าให้เมื่อนั้น”

     

    *********************

     

    น้ำริน ธาราริน CEO สาวสวยของบริษัทจิวเวลรี่ที่มีผลประกอบการติดท็อป 5 ทุกปี เธอสวย ฉลาด เข้มแข็ง ทันคน ไม่ยอมใครและเย่อหยิ่งราวนางหงส์ เธอไม่เคยหลงกลให้กับผู้ชายหน้าไหนและเกลียดผู้ชายเจ้าชู้มักมากที่สุด แต่กลับต้องยอมแต่งงานกับผู้ชายแบบที่เกลียดแสนเกลียดอย่างนายปัณจธร คนนั้น ด้วยเหตุผลที่ว่าพ่อเธอกำลังจะตายด้วยโรคมะเร็ง และพ่อต้องการให้เธอมีคนดูแลปกป้องต่อจากท่าน เพื่อให้ท่านลาโลกนี้ไปอย่างมีความสุขและหมดห่วง

     

    ผู้ชายเจ้าเล่ห์ไร้ยางอาย อย่าฝันว่าชาตินี้เขาจะได้ที่ดินของพ่อเธอไป มาคอยดูกันว่า ถ้าที่ดินมรดกผืนงามไม่มีวันตกไปเป็นชื่อของเขา คนพันธุ์นั้นจะทนอยู่กับเธอได้สักกี่น้ำ

    “รู้เอาไว้..ว่าฉันไม่มีวันยอมให้พินัยกรรมสมบูรณ์ ถ้าที่ดินผืนนั้นไม่มีวันเป็นของคุณ อยากรู้นักว่าผู้ชายไร้ยางอายอย่างคุณ จะทนอยู่กับฉันได้สักกี่น้ำ”

     

    *********************

     

    รัตน์ กนกรัตน์ เลขานุการสาวสวยผู้ที่คอยอยู่เบื้องหลังความสำเร็จทุกอย่างของปัณจธร เธอเรียบร้อย พูดน้อย แสนหวาน แต่ตอนอยู่บนเตียงกลับเป็นคนละเรื่อง เพราะเธอร้อนแรงจนเจ้านายหนุ่มอย่าง ปัณจธร แทบหัวใจวายตาย เธอเข้าอกเข้าใจ ดูแลเขาอย่างดี ไม่เคยแสดงท่าทีหึงหวง และอยู่ในพื้นที่ของตัวเองเงียบๆ อย่างเจียมตัว ทำให้เขาสบายใจที่จะอยู่กับเธอ เขาจึงรู้สึกว่าชอบเธอที่สุดในบรรดาผู้หญิงบนเตียงของเขา แม้เธอคนนี้จะสวยสู้ดารานางแบบตัวท็อปที่เขาเคยควงไม่ได้เลยก็ตาม

    แต่แล้วความฝันที่จะได้อยู่เคียงคู่กับเขาในฐานะภรรยาก็สลายลงไปเมื่อเขาต้องแต่งงานกับลูกสาวเจ้าของที่ดินผู้แสนเย่อหยิ่งคนนั้น แล้วเรื่องอะไรเธอจะต้องยอมเสียเขาไปด้วยล่ะ ในเมื่อเธอก็เป็นเมียอีกคนของเขาเช่นกัน

     

    *********************

     

    เทวา ทายาทตระกูลผู้ดีเก่าที่มีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังที่เป็นคู่แข่งตลอดกาลของ ปัณจธร เขาเป็นคนใจร้อน ดุร้าย ไม่เห็นอกเห็นใจใคร และชอบการช่วงชิงเพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะที่สุด เขาเองก็อยากได้ทั้งที่ดินผืนนั้นและลูกสาวเจ้าของที่ดินด้วยเช่นกัน แต่ในเมื่อขอซื้อดีๆ แล้วไม่ขาย แต่กลับยกสิ่งที่เขาอยากได้ทั้งสองอย่างใส่พานถวายให้ไอ้หมอนั่นฟรีๆ มันเหมือนเหยียบใบหน้าหล่อๆ ของเขาให้จมดิน เขาเองก็ไม่จำเป็นต้องทำตามกติกาแล้วเช่นกัน และเขาจะไม่มีวันยอมเสียทั้งเธอและที่ดินผืนนั้นไปเด็ดขาด แม้ว่าจะต้องข้ามศพไอ้ผู้ชายที่เป็นสามีของเธอนั่นก็ตาม

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น